bazen en uzağındaki
insan seni en iyi tanıyan ve en iyi anlayan oluyor… bazen de en yakınındaki
aslında en uzağına düşüveriyor hızla… içinden çıkan şahane kokoş kızlar çantası
ve şahane kokoş papuçlar kartı ve söz uçar yazı kalıra inandığımı bildiğinden ve
kelimelerini bana ulaştırdığı için… ve bunu bildiği ve yüzümde kocaman bir
gülümseme bıraktığı için ve öyle salak salak dakikalarca mutlu ettiği için…
yatağı kaldıracağım…
en köşedeki üzeri çiçekli yaldızlarla kaplı turuncu kutuya uzanacağım… zarf
zarf içerisinde renk renk kağıtlara yazılmış mektuplar var… biliyorum hepsini
tek tek okuyacağım… bazılarını okudukça gülümseyerek hatırlayacağım…bazılarını
ise tamamen unutmuşum…. şaşırma mimiklerim eşlik edecek hatırlamama… ve evet
anılar biriktirmişim… saatlerce kalkmayacağım o kutunun başından bunu biliyorum…
demlenmek ve yenilenmek için…
kanada geyiğime
sonsuz sevgim… güven ve teşekkürlerimle:)
